Het Cambodjaanse leven
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
09 November 2012 | Cambodja, Khett Siem Reab
Samraong, Cambodia
Afgelopen 3 weken ben ik in Samraong geweest, de ‘hoofdstad’ van de provincie Oddar Meanchey in het noordwesten van Cambodia. Volgens wikipedia ‘hersteld Samraong langzaam uit decennia van afzondering die veroorzaakt was door een langlopende burgeroorlog’. Dat was ook inderdaad wel te zien, vergeleken met Thailand was alles veel armoediger, veel onverharde wegen, en bijna alleen maar houten ‘huizen’ met golfplaten.
Ik heb samen met de andere vrijwilligers in Samraong bij een Cambodjaanse familie gewoond: Mr Ya(de coordinator van het vrijwilligerswerk), zn vrouw, opa en oma en 2 kinderen. Doordeweeks volgden we een beetje het cambodjaanse leven: vroeg opstaan, naar het weeshuis, om 11 uur weer thuis en dan chillen tot 2 uur (het was ook echt te warm om dan iets te doen) en dan weer naar het weeshuis tot 5 uur. Om 6 uur eten en daarna was er eigenlijk weinig te doen omdat het al donker is en geen straatverlichting, en ze wonen een beetje buiten het dorp. Dus ook nog eens vroeg naar bed! Geordend leven he? (En uiteraard eten we 2 a 3 keer per dag rijst;))
Was erg blij met de andere mensen (eerst met zn 7enen) anders had ik me waarschijnlijk heel erg verveeld en alleen gevoeld:P.
Eerste week heb ik samen met Renske een cultuurweek gedaan: de taal leren, stad+dorpen eromheen verkennen, de tempel schoonmaken, dingen uit de tijd van de Rode Khmer bekeken, met monniken praten en in de tempel slapen! Praten met de monnik was heel leuk, hij was nog heel jong en volgens mij was ie een beetje zenuwachtig, ook omdat ie niet heel goed Engels kon. Op een gegeven moment vroeg ik: ‘Nouu, binnen een paar jaar , als je geen monnik meer bent.... Wil je dan trouwen?’ Iedereen stil, monnik kijkt me vreemd aan... Ik: ‘eeuuuuhhhh not with me!’ Gelukkig kon ie er wel om lachen!
De cultuur draait vooral om respect (dat heeft mr Ya ongeveer 100 keer verteld), vooral tegen monniken en ouderen en mensen die ‘hoger’ zijn dan jij.
Samraong ligt op t platteland dus ze zijn er echt heel traditioneel. Die monnik vertelde ons dat vrouwen niet hard mogen praten (oeps) en ook bijvoorbeeld niet kaarten in t openbaar.
Terwijl wij oververhit raken in onze korte broeken en hempjes lopen de cambodjanen rustig in truien/blousjes met lange mouwen en lange broeken! Verder vind iedereen onze witte huid zo mooi (bedankt) en onze rechte neuzen! En nog iets: een cambodjaan zou nooit onder een waslijn doorlopen, heeft volgens mij te maken met dat er sokken aan kunnen hangen en die zitten om je voeten heen en die zijn heel erg onrein. Ik had wel een beetje het idee dat veel mensen daar niet weten waarom ze de dingen zo doen. We vroegen aan de monnik waarom hij vind dat vrouwen lange kleren aan moeten en zacht moeten praten, zegt hij: tjaa, dat is traditioneel.
De laatste 2 weken heb ik gewerkt in het weeshuis en dat was heel erg leuk! We hebben lesgegeven, gespeeld met de kinderen (Annemaria koekoek, klinkt heel schattig als een Cambodjaan het zegt). De kinderen gewassen (showertiiiiiiiime), en het nieuwe klaslokaal geverfd. Het lesgeven was meer extra, de kinderen gaan ook gewoon naar school. De kinderen kunnen best oké Engels praten en begrijpen, maar lezen en spreken is nog heel lastig! Logisch ook, ze kennen zelf helemaal geen alfabet in hun taal.
126 kilometer verderop.... Siem Reap, Cambodja!
Siem Reap (een van de grootste steden van Cambodja), het tegenovergestelde van het platteland van Samraong. Hier gingen we gelukkig elk weekend heen om weer even in de bewoonde wereld te zijn, te stappen, iets anders dan rijst te eten en naar het zwembad te gaan.
Het 2e weekend ben ik met Esmee een dag naar Angkor Wat geweest (dé bezienswaardigheid van Cambodja). Het begin was een beetje moeizaam: verslapen, zonsopgang gemist... Maarrrr uiteindelijk wel aangekomen om kwart over 6 ‘s ochtends! Het was mooi, maar ik denk dat ik een beetje een cultuurbarbaar ben want om 12 uur ‘s middags hadden we het wel gezien. (Sommige mensen gaan er 3 of 7 of zelfs 30 dagen heen):P Op een gegeven moment waren Esmee en ik een beetje verveeld, en we gingen een beetje grapjes maken over andere toeristen.. Esmee: ‘Woooooooow check die afritsbroek, je kan m zelfs op 3 verschillende plekken afritsen!!!’ En je raadt het al, 2 seconden later begint de vrouw in t Nederlands te praten. ;)
Dan nog even iets minder leuks wat we gezien hebben op t weeshuis (niet schrikken). Afgelopen woensdag kwamen er 4 jongens met heeeel veel speelgoed aan op t weeshuis, ze zijn van de organisatie Foursquare Children of Promise. Het weeshuis wordt volgens mij gesponsord door die organisatie maar ik werk gelukkig ergens anders voor (Greenway). Nou de kinderen dolblij met dat speelgoed natuurlijk (ze hebben daar armper speelgoed namelijk), en er werden foto’s gemaakt (met superdeluxecamera’s).. Het was wel een beetje gemaakt, zo van: nou ga maar even met die hoelahoep spelen, 123 lief lachen en ik maak een foto. Daarna gingen ze ook foto’s maken van de kinderen op onze fietsen! Terwijl ze zelf helemaal geen fietsen hebben. Net toen wij wilden weggaan laadden ze al dat speelgoed weer in! Echt zo gemeen, die kinderen dolgelukkig en een uur later wordt al het speelgoed gewoon weer meegenomen. Wij erheen met zn 4en, verhaal halen bij die jongens. Die kwam aan met slappe smoesjes als ‘jaa de volgende keer krijgen ze het speelgoed, we hebben zoveel weeshuizen we kunnen niet voor elk weeshuis zoveel speelgoed kopen’. Uiteraard gaan die foto’s van kinderen mét speelgoed in nette kleren op die website waar ze alle sponsors laten weten hoe goed hun geld wel niet wordt besteed. Maargoed wij konden er verder niks meer aan doen en hebben het wel tegen mr Ya verteld en hij zou met de directeur gaan praten. Lastige is dat je aan dit soort dingen weinig kan doen, als wij moeilijk gaan doen tegen die stichting kan het zijn dat ze helemaal geen geld meer aan t weeshuis schenken.. Maargoed stel dat je ooit iets van deze stichting hoort; ze zijn niet oprecht en eerlijk! Ben wel blij dat we de discussie zijn aangegaan want in Cambodja is het een beetje de cultuur om alles weg te lachen en niet te zeggen dat jij het ergens niet mee eens bent.
Zo, het is alweer een lang verhaal geworden, tijd om te stoppen ;) Morgenavond ga ik met Esmee en Renske naar Silhanoukville, dat ligt aan de zee in Cambodja! Heb er heel veel zin in, eerste keer dat ik de zee ga zien in de 6 weken dat ik hier ben! Daarna nog een paar dagen Cambodja waarschijnlijk en dan naar Vietnam!
Afgelopen 3 weken ben ik in Samraong geweest, de ‘hoofdstad’ van de provincie Oddar Meanchey in het noordwesten van Cambodia. Volgens wikipedia ‘hersteld Samraong langzaam uit decennia van afzondering die veroorzaakt was door een langlopende burgeroorlog’. Dat was ook inderdaad wel te zien, vergeleken met Thailand was alles veel armoediger, veel onverharde wegen, en bijna alleen maar houten ‘huizen’ met golfplaten.
Ik heb samen met de andere vrijwilligers in Samraong bij een Cambodjaanse familie gewoond: Mr Ya(de coordinator van het vrijwilligerswerk), zn vrouw, opa en oma en 2 kinderen. Doordeweeks volgden we een beetje het cambodjaanse leven: vroeg opstaan, naar het weeshuis, om 11 uur weer thuis en dan chillen tot 2 uur (het was ook echt te warm om dan iets te doen) en dan weer naar het weeshuis tot 5 uur. Om 6 uur eten en daarna was er eigenlijk weinig te doen omdat het al donker is en geen straatverlichting, en ze wonen een beetje buiten het dorp. Dus ook nog eens vroeg naar bed! Geordend leven he? (En uiteraard eten we 2 a 3 keer per dag rijst;))
Was erg blij met de andere mensen (eerst met zn 7enen) anders had ik me waarschijnlijk heel erg verveeld en alleen gevoeld:P.
Eerste week heb ik samen met Renske een cultuurweek gedaan: de taal leren, stad+dorpen eromheen verkennen, de tempel schoonmaken, dingen uit de tijd van de Rode Khmer bekeken, met monniken praten en in de tempel slapen! Praten met de monnik was heel leuk, hij was nog heel jong en volgens mij was ie een beetje zenuwachtig, ook omdat ie niet heel goed Engels kon. Op een gegeven moment vroeg ik: ‘Nouu, binnen een paar jaar , als je geen monnik meer bent.... Wil je dan trouwen?’ Iedereen stil, monnik kijkt me vreemd aan... Ik: ‘eeuuuuhhhh not with me!’ Gelukkig kon ie er wel om lachen!
De cultuur draait vooral om respect (dat heeft mr Ya ongeveer 100 keer verteld), vooral tegen monniken en ouderen en mensen die ‘hoger’ zijn dan jij.
Samraong ligt op t platteland dus ze zijn er echt heel traditioneel. Die monnik vertelde ons dat vrouwen niet hard mogen praten (oeps) en ook bijvoorbeeld niet kaarten in t openbaar.
Terwijl wij oververhit raken in onze korte broeken en hempjes lopen de cambodjanen rustig in truien/blousjes met lange mouwen en lange broeken! Verder vind iedereen onze witte huid zo mooi (bedankt) en onze rechte neuzen! En nog iets: een cambodjaan zou nooit onder een waslijn doorlopen, heeft volgens mij te maken met dat er sokken aan kunnen hangen en die zitten om je voeten heen en die zijn heel erg onrein. Ik had wel een beetje het idee dat veel mensen daar niet weten waarom ze de dingen zo doen. We vroegen aan de monnik waarom hij vind dat vrouwen lange kleren aan moeten en zacht moeten praten, zegt hij: tjaa, dat is traditioneel.
De laatste 2 weken heb ik gewerkt in het weeshuis en dat was heel erg leuk! We hebben lesgegeven, gespeeld met de kinderen (Annemaria koekoek, klinkt heel schattig als een Cambodjaan het zegt). De kinderen gewassen (showertiiiiiiiime), en het nieuwe klaslokaal geverfd. Het lesgeven was meer extra, de kinderen gaan ook gewoon naar school. De kinderen kunnen best oké Engels praten en begrijpen, maar lezen en spreken is nog heel lastig! Logisch ook, ze kennen zelf helemaal geen alfabet in hun taal.
126 kilometer verderop.... Siem Reap, Cambodja!
Siem Reap (een van de grootste steden van Cambodja), het tegenovergestelde van het platteland van Samraong. Hier gingen we gelukkig elk weekend heen om weer even in de bewoonde wereld te zijn, te stappen, iets anders dan rijst te eten en naar het zwembad te gaan.
Het 2e weekend ben ik met Esmee een dag naar Angkor Wat geweest (dé bezienswaardigheid van Cambodja). Het begin was een beetje moeizaam: verslapen, zonsopgang gemist... Maarrrr uiteindelijk wel aangekomen om kwart over 6 ‘s ochtends! Het was mooi, maar ik denk dat ik een beetje een cultuurbarbaar ben want om 12 uur ‘s middags hadden we het wel gezien. (Sommige mensen gaan er 3 of 7 of zelfs 30 dagen heen):P Op een gegeven moment waren Esmee en ik een beetje verveeld, en we gingen een beetje grapjes maken over andere toeristen.. Esmee: ‘Woooooooow check die afritsbroek, je kan m zelfs op 3 verschillende plekken afritsen!!!’ En je raadt het al, 2 seconden later begint de vrouw in t Nederlands te praten. ;)
Dan nog even iets minder leuks wat we gezien hebben op t weeshuis (niet schrikken). Afgelopen woensdag kwamen er 4 jongens met heeeel veel speelgoed aan op t weeshuis, ze zijn van de organisatie Foursquare Children of Promise. Het weeshuis wordt volgens mij gesponsord door die organisatie maar ik werk gelukkig ergens anders voor (Greenway). Nou de kinderen dolblij met dat speelgoed natuurlijk (ze hebben daar armper speelgoed namelijk), en er werden foto’s gemaakt (met superdeluxecamera’s).. Het was wel een beetje gemaakt, zo van: nou ga maar even met die hoelahoep spelen, 123 lief lachen en ik maak een foto. Daarna gingen ze ook foto’s maken van de kinderen op onze fietsen! Terwijl ze zelf helemaal geen fietsen hebben. Net toen wij wilden weggaan laadden ze al dat speelgoed weer in! Echt zo gemeen, die kinderen dolgelukkig en een uur later wordt al het speelgoed gewoon weer meegenomen. Wij erheen met zn 4en, verhaal halen bij die jongens. Die kwam aan met slappe smoesjes als ‘jaa de volgende keer krijgen ze het speelgoed, we hebben zoveel weeshuizen we kunnen niet voor elk weeshuis zoveel speelgoed kopen’. Uiteraard gaan die foto’s van kinderen mét speelgoed in nette kleren op die website waar ze alle sponsors laten weten hoe goed hun geld wel niet wordt besteed. Maargoed wij konden er verder niks meer aan doen en hebben het wel tegen mr Ya verteld en hij zou met de directeur gaan praten. Lastige is dat je aan dit soort dingen weinig kan doen, als wij moeilijk gaan doen tegen die stichting kan het zijn dat ze helemaal geen geld meer aan t weeshuis schenken.. Maargoed stel dat je ooit iets van deze stichting hoort; ze zijn niet oprecht en eerlijk! Ben wel blij dat we de discussie zijn aangegaan want in Cambodja is het een beetje de cultuur om alles weg te lachen en niet te zeggen dat jij het ergens niet mee eens bent.
Zo, het is alweer een lang verhaal geworden, tijd om te stoppen ;) Morgenavond ga ik met Esmee en Renske naar Silhanoukville, dat ligt aan de zee in Cambodja! Heb er heel veel zin in, eerste keer dat ik de zee ga zien in de 6 weken dat ik hier ben! Daarna nog een paar dagen Cambodja waarschijnlijk en dan naar Vietnam!
-
09 November 2012 - 14:57
Yaniek:
Wouw, je maakt wel echt heel veel mee daar! Echt een onwijs gave ervaring! Veel plezier nog met backpacken en in Vietnam!!! -
09 November 2012 - 14:57
Yaniek:
Wouw, je maakt wel echt heel veel mee daar! Echt een onwijs gave ervaring! Veel plezier nog met backpacken en in Vietnam!!! -
09 November 2012 - 14:57
Yaniek:
Wouw, je maakt wel echt heel veel mee daar! Echt een onwijs gave ervaring! Veel plezier nog met backpacken en in Vietnam!!! -
09 November 2012 - 14:57
Yaniek:
Wouw, je maakt wel echt heel veel mee daar! Echt een onwijs gave ervaring! Veel plezier nog met backpacken en in Vietnam!!! -
10 November 2012 - 06:30
Anita:
Wat leuk dat je 4keer reageert Yaniek!;) -
10 November 2012 - 10:44
Jan En Jantine:
Hey Anita
Wat een verhaal zeg, maar toch leuk om je zo te volgen.
Veel plezier in vietnam
En we wachten weer op het volgende verhaal.
Groetjes Jan en Jantine -
10 November 2012 - 14:30
Harmke Bultman:
hoi anita,
leuk om je belevenissen weer te lezen.
groet van ons allemaal. -
11 November 2012 - 13:42
Oom Chris En Tante Wil:
Ha Anita
Mooi verhaal weer! Ja, zo zie je maar hoe corrupt sommige organisaties zijn. Jammer, hoor!
We wensen je nog heel veel succes toe en veel reisplezier!
Groetjes uit Zwolle
-
22 November 2012 - 18:01
Teuntje:
Hoij Anita als ik zo je berchten lees gaat het goed met je en zie en beleef je veel Oma kan nu weer goed slapenals ik je mailtjes lees ík heb in October weer een cadioversie gehad ben nog vaak heel moeen nu maar wachten op bericht uit Vietnam veel liefs van opa en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
