Myanmar: rode tanden, longyi's en kusgeluiden!

4 januari, 18:20. Onderweg met het vliegtuig van Bangkok naar Yangoon
Dit voelt wel als verdacht veel turbulentie... Wacht, zie ik nou bomen? Maken we een noodlanding? ‘Hello ladies and gentleman, welcome to Yangoon...’ Na al die busritten die soms bijna een dag duren, en het lange wachten op het vliegveld, voelde het alsof ik maar 10 minuten in het vliegtuig heb gezeten.
Een paar uur later sta ik op een dansvloer in een ‘club’, waar Heineken op de menukaart staat.. In Birma? Ik dacht dat ik mn sociale leven en het uitgaan gedag had gezegd voor 2 weken.. Maar dat valt mee gelukkig! In mijn hostel kom ik Brechtsje (uit Groningen!) tegen en we gaan eten en ‘uit’ met nog wat andere mensen. Dat was trouwens niet echt te vergelijken met de andere steden in Azie, we waren de enige die er waren:P.
De vrouwen én mannen lopen hier in lange rokken, die longyis genoemd worden en dragen traditionele make-up. De make-up is gemaakt van hout en beschermt tegen de zon, het ziet eruit als niet-uitgesmeerde foundation in een totaal verkeerde kleur. Vooral de mannen hier kauwen op rode pruimtabak, waardoor veel mensen verrotte rode tanden hebben. De tabak spugen ze uit, na even flink gerocheld te hebben (hmmm, gewoon in t openbaar hoor), en overal zie je de rode vlekken op de straat.
Als ze de aandacht willen trekken van bijvoorbeeld de ober, maken ze een soort kusgeluiden.. Ik dacht de eerste dag dat ze dat naar mij deden:P
Myanmar is in sommige dingen een beetje een vreemd land. Zo rijden de auto’s rechts, maar zitten de sturen ook rechts. Het is vroeger een kolonie van Engeland geweest, dus er werd eerst links gereden. Maar de overheid had besloten, nu ze toch afhankelijk waren, dat ze rechts konden rijden, ook al zijn alle auto’s óf heel oud, óf geimporteerd uit Japan (?), niet heel veilig dus.
De overheid van Myanmar heeft wel meer vreemde trekjes. Het land wordt (geloof ik) nog steeds gedeeltelijk geregeerd door het leger, de junta. Bepaalde gebieden zijn niet open voor toeristen, omdat hier nog steeds oorlog plaatsvindt tussen de overheid en etnische minderheden, er worden nog mensenrechten geschonden en er zitten nog politieke gevangen vast. Er zijn wel dingen aan het veranderen, dus hopelijk is Myanmar binnen een paar jaar een democratie.

Dus, waarom ik naar dit land wilde gaan? Het land is nog niet verpest door het toerisme, en ik hoorde dat de mensen heel erg vriendelijk zijn. En inderdaad, de mensen hier zijn de liefste en vrolijkste mensen die ik tot nu toe in Azie heb ontmoet, en dat terwijl het een van de armste landen is!
Ik ben de eerste dag naar de Schwedagon pagoda geweest, een pagoda in Yangoon met heel veel goud. (Waarom ze een pagoda nodig hebben met weet ik veel hoeveel miljoenen euro’s aan goud, in zo’n arm land snap ik niet helemaal, maar goed). Ik kwam hier een man tegen uit Australie die al in 1996 in Birma was geweest en zelfs Aung San Suu Kyi heeft geinterviewd. (Even in het kort over Aung San Suu Kyi: zij is de leider van een partij die voor democratie en voor mensenrechten strijdt. Ze heeft de afgelopen 20 jaar heel veel vastgezeten en huisarrest gehad, maar ze is nu sinds kort weer vrij.) Toen we even stonden te praten kwam er een monnik op hem aflopen, breedlachend: You are so fat!!!!:D Goed teken dus, in Myanmar. Op de terugweg wilde ik wat te eten halen bij een straattentje. Het straattentje was van een familie, en de oudste dochter (29) sprak een beetje Engels. Al snel begonnen ze de hele menukaart voor me te koken, met heeeeele lekkere dingen. Ze raakten maar niet uitgepraat over hoe blij ze waren dat ik er was, dat mn haar en ogen zo bijzonder waren en dat ik niet weg mocht gaan. De moeder kneep zelfs in mn wangen (zoals je bij baby’s doet:P). Uiteraard moest ik een Birmese sigaar van ze roken, (heerlijk.. uchum) Toen ik weg wilde gaan zei de oudste dochter nog: We friends yes? En ze gaf me een cadeau: een longyi!
Mensen willen ook altijd helpen met de weg terugvinden, dingen voor me opschrijven in de Birmese taal, mensen in de bus delen eten met me en het kwam zelfs 2 keer voor dat iemand mn buskaartje betaalde.. Terwijl ik hier eigenlijk de rijke toerist ben. Oh en elke dag loopt er wel iemand langs (vooral vrouwen) die zegt; you beautiful! Altijd leuk natuurlijk.. Dus mocht ik al rochelend, arrogant en met rode tanden op schiphol aankomen.. Sorry, komt door Myanmar.
Na Yangoon ben ik iets verder naar het noorden gegaan, Taungoo. Het is een klein stadje waar eigenlijk niet heeel veel te beleven is, maar ik heb een beetje rondgefietst, noodlesoep gegeten en koffie gedronken en na 1,5 dag had ik het wel gezien, op naar het Inle-lake! Eerst met z’n allen in een volgepropte pick-up naar de snelweg, waar ik een Birmese man ontmoet die 12 keer in Nederland is geweest, hij werkte vroeger op een schip. Ik kreeg weer een cadeau: sokken! (ze waren nieuw hoor:P). Ik had het namelijk koud in de bus, omdat ze de airco altijd op -10 zetten.. En voor het geval ik in Myanmar Engels wilde gaan geven en gaan wonen: ‘No worries, I have connections in whole Myanmar, no worries.’

Het Inle-lake is een van de populairste bestemmingen voor toeristen. Ik zocht hier Brechtsje weer op en we hebben een fietstocht (binnen 5 minuten wisten we de weg al niet meer) en een boottocht gedaan. Soms lijkt het wel alsof de mensen hier nog in de middeleeuwen leven, zo gebruiken ze hier nog regelmatig ossenkarren en paard en wagens. ‘s Avonds is er niet zo veel te doen hier, maar we dronken wel elke avond een biertje in een beerstation, waar heel de mannelijke bevolking is verzameld om een Engelse voetbalwedstrijd te kijken. De vrouwen hier drinken normaal geen bier geloof ik, iemand lachte namelijk heel hard toen ik zei dat wij gewoon bier dronken.
Na het Inle-lake zijn we naar Bagan geweest, beroemd om de tempels. We hebben eerst een dag rondgefietst en de 2e dag zijn we met paard en wagen naar de zonsondergang geweest! Was heel moooi, maar ik heb nu toch echt wel genoeg tempels, monniken en boeddha’s gezien ;).
Vanaf Bagan ben ik naar Mandalay gegaan, de tweede grote stad in Myanmar. We hebben de Mandalay heuvel beklommen (euhhh sorry, op t laatst toch een pick-up genomen), zijn naar een markt geweest en we werden nog uitgenodigd om even te praten met leerlingen die een Engelse cursus volgden (die zoals gewoonlijk heel verlegen waren). De laatste dag heb ik gerelaxd in een luxe hotel met zwembad en na 2 weken was het helaas tijd om Myanmar te verlaten.. Ik had er nog veeel langer kunnen blijven, en het was eigenlijk voor de eerste keer dat ik niet zo’n zin had om naar een nieuw land te gaan. Wat een mooi land, en wat een lieve mensen! Ik ga hier zeker terugkomen, en ik hoop een beetje snel, voordat het Thailand nr 2 is..
Vanaf Mandalay ben ik naar Jakarta gevlogen, met een overstap in Bangkok. Zoals in het nieuws is geweest was Jakarta overstroomd toen ik daar aankwam. Ik dacht eerst dat iedereen overdreef, want in de buurt van mijn hostel was namelijk geen water.. Maar toen ik de volgende dag naar het oude centrum ging, wist ik niet wat ik zag! In sommige straten staat wel een meter water, er varen boten door de straten, kinderen zijn aan het zwemmen... Er zijn ongeveer 20.000 mensen hun huis kwijtgeraakt en een aantal doden gevallen.
In Jakarta heb ik Joel gemeet, een vriend uit Delft. Leuk om eindelijk weer eens een bekend iemand te zien! Na 2 nachten hebben we de trein gepakt naar Bandung, in de ‘bisnis’ klas (dat is gewoon de laagste klas:P). De taal lijkt een beetje op Nederlands: wortel, evakuasi, polisi, bisnis, knalpijp.
Gister hebben we een tour gedaan naar een krater van een vulkaan, heetwaterbronnen en rijstvelden. Het meer bij de krater had een soort felgroene kleur, heel vreemd.. En het rook er heerlijk naar rotte eieren. De warmwaterbronnen waren (ondanks de geur) heel chilll!
In Indonesie is iedereen verplicht om een religie te kiezen! Het grootste gedeelte hier is moslim, maar er zijn ook christenen, boeddhisten en hindoes (hindoes vooral op Bali). Ben blij dat we in Nederland wat meer vrijheid hebben. Al nemen ze het hier ook niet zo serieus geloof ik, de mensen die ik tot nu toe heb gesproken dronken alcohol en gingen niet naar de moskee.

Zo, dit is een lang verhaal geworden geloof ik... Ik hoop dat het thuis met iedereen goed gaat! Lekker aan het schaatsen? Nog iets langer dan 3 weken en dan ga ik alweer naar huis... Aan de ene kant gaat de tijd veeeel te snel, aan de andere kant kijk ik er soms wel naar uit om iedereen thuis weer te zien en lekker westers te eten (kaas!!! En frikadel speciaal en haring:P). Tot die tijd bevind ik me waarschijnlijk nog op Lombok, Flores en Bali.. Of wie weet een van de andere eilanden hier (zijn er maar 17.000). En eerst nog even op Java, ga over 2,5 uur met de trein naar Yogjakarta. Tot snel! Xx